کیف پول

با سه برابر شدن نرخ ویزیت پزشک با دفترچه های روستایی (که البته هنوز هم از یک کیلو پرتقال ریز ارزانتر است) و افزایش قیمت داروها، درمانگاه آرام گورسفید، که مهربانی و ادب مردمش زبانزد بود، امروز صحنه دعوای بیماران شد.
مردی که شب گذشته بابت درمان پسرش ده هزار تومان خرج کرده و امروز آزرده از بیخوابی شب گذشته ویا ده هزار تومان رفته از جیبش ، هر چه بد و بیراه به ذهنش می رسد بار من می کند! پیرزنی که از اول که وارد مطب می شود هزار بار دعایم می کند و التماس می کند داروی خوبی و به قول خودش سوزنی خاص برایش بنویسم و بعد حتی صد تومان از هزینه ویزیت و داروهایش را که پنج هزار تومان می شود ندارد که بدهد! یکی از همکارانمان که کمتر از اتاقش بیرون می آید ، با دیدن پیرزن، متاثر شده و سه هزار تومان از پنج هزار تومانی را که در جیب کتش است، بابت پول داروهای پیرزن روی میز داروخانه می گذارد و زیر لب می گوید که دو هزار تومان بقیه اش ، برای بازگشت به خانه کافی است. و من که هنوز دعوای صبح را فراموش نکرده ام ، می گویم پول آمپولش را هم خودم حساب می کنم و در حالیکه قائله را تمام شده می بینم به اتاقم باز می گردم و به این می اندیشم که آیا این کمکهای ناچیز ما دردی از این مردم دوا خواهد کرد!
زن دیگری آخر وقت می آید ، قیافه اش را از آن دفعه که هزینه ویزیتش را به بهانه جا گذاشتن کیفش نداد، همان دفعه که گفت می رود خانه و تا نیم ساعت دیگر باز می گردد و البته بازنگشت ، به خاطر دارم. جواب آزمایشش را نشانم می دهد ، به کردی بابت این که دیر آمده معذرت می خواهد و می گوید کیف پولش را گم کرده بوده و داشته دنبالش می گشته که البته پیدایش نکرده و مجبور شده دویست تومان از همسایه اش، بابت کرایه ماشینش تا درمانگاه قرض بگیرد، آخر از روستاهای اطراف می آید.
21/11/1388