قول و قرارهای تازه

امروز چند تا قول به خودم دادم، قولهایی که برای شکل گیری بهتر مسیر آینده زندگی ام لازم است، امیدوارم هرگز فراموششان نکنم:
1) همیشه در زندگی ام به دنبال لذت های واقعی و آرامش واقعی باشم و هرگز به لذت های گذرا دل نبندم.
2) با تمام نیرویم برای پیشرفت ( علمی ، اقتصادی و ...) تلاش کنم ولی همیشه بدانم که چیزی که مهم است تلاش من است و نه نتیجه ای که بدست خواهم آورد.
3) برای کارهایی که به من آرامش می دهند و باعث می شوند احساس مفید بودن کنم ، وقت بگذارم. ( مثلا سعی کنم به عنوان پزشک بدون مرز پذیرفته شوم و چند ماهی در سال را به این کار اختصاص دهم)
4) به آنچه دلم می گوید گوش دهم و به خاطر ترس از مشکلات ، به دنبال یک زندگی عوام پسندانه و مورد تایید اطرافیانم نروم.
5) همیشه یادم باشد چیزهایی که من در زندگی ام بدست خواهم آورد هرگز حسادت انسان های ظاهربین را برنمی انگیزد وحتی پدر و مادرم وخیلی از کسانی که دوستم دارند را خوشحال نخواهد کرد ،تنها کسانی خوشحال خواهند شد و به من افتخار خواهند کرد که در این وادی قدم گذارده باشند.
6) قول می دهم نمیرم پیش از آنکه بمیرم.
خوب شاید چنین قولهایی مسخره به نظر برسد ولی بعد از استرس های چند ماهه اخیرم که به صورت بالشم که صبح ها موهای جدیدی رویش ریخته بود و دردها و اسپاسم های شکمی ام که هیچ دلیل طبی ای نداشت،ظاهر می شد ، قول و قرار گذاشتن با گلاره ، برای شروع یک زندگی تازه و زیبا، لازم باشد.
16/9/1388