بخاری نفتی

هوا دارد کم کم سرد می شود. امسال وضعم از سال قبل خیلی بهتر است. دیروز سرایدار(آقای رضایی)، یک بخاری نفتی برایم گذاشت، روشنش هم کرد و هر شب ، یک دوازده لیتری نفت می گذارد جلوی در خانه. مرد خیلی خوبی است، اگر چه کمی فضول ، که شاید اقتضای شغلی اش باشد.با اینکه خانه من با خانه آنها بیست متری فاصله دارد دقیقا می داند چه ساعتی می خوابم ، کی بیدار می شوم، کی خانه نیستم و در این بین اگر سوالی برایش پیش بیاید حتما می پرسد(بدون اینکه احساس کند دارد در زندگی خصوصی من کنجکاوی می کند) و این تنها خصوصیت او نیست، مثل تمام مردهای کرد خیلی هم غیرتی است. چند ماه پیش بود که به اصرار یکی از زنهای روستا و دخترش برای شام به خانه شان رفتم، خیلی مردم خوبی بودند و خیلی هم ازم پذیرایی کردند. صبح روز بعد، آقای رضایی علاوه بر اینکه به همکارهام سپرده بود به من بگویند دیگر به خانه فلانی ها نروم ، خودش هم طاقت نیاورد و به اطاقم آمد و گفت اینها از فلان ایلند و باهاشون رفت و آمد نکن.من هم که سعی می کردم نشان بدهم برای حرفش احترام قایلم، انگار که تمام ایلات و طوایف اینجا را می شناسم، سر تایید تکان می دادم که چه خوب شد بهم گفتی و ...
بگذریم که این ماجرا پیامدهای زیادی داشت و هر روز یکی از مردم روستا می آمد و به زور از من می خواست به خانه شان بروم و ناراحت می شدند که چرا خانه فلانی ها رفتی و خانه ما نمی آیی، به خصوص زمانی که بابا چند روزی به اینجا آمد و این دعوت ها و ناراحتی های متعاقب آن دو برابر شد!!!
داشتم می گفتم ، امسال زمستان از سال گذشته(که درمرکز شهری گیلانغرب بودم) خیلی بهتر است( علاوه بر اینکه من در این یکسال خیلی بزرگتر و با تجربه تر شدم) ، پارسال آنقدر از سرما لرزیدم که بابا بنده خدا تا اینجا آمد و برای دختر ته تاقاریش بخاری گذاشت. البته صاحب خانه بهم یک چراغ نفتی داده بود که چند ساعتی بیشتر نتوانستم تحملش کنم و آنقدر سرفه کردم و نفسم تنگ شد که سرما را ترجیح دادم و خاموشش کردم.
این روزها تنها نیستم. آزاده( یکی از دختر های روستا که وقتی رتبه کنکورش را داده بودند برای انتخاب رشته پیش من آمد و چون رتبه اصلا خوبی نداشت به جز پیام نور چیزی قبول نشد) می آید پیشم و هر شب تقریبا تا نیمه های شب درس می خوانیم . دیروز هم یک قوری کوچک از خانه شان آورد و پس از یکسال از چای کیسه ای خوردن راحت شدم.
خلاصه اینکه روزهای خوبی است کمتر از چهار ماه از طرحم مانده و من بر خلاف اینکه همیشه در کارهایم عجله دارم، نمی خواهم این روز ها بگذرند. گاهی فکر می کنم شاید چند ماهی بیشتر بمانم. راستش بهار زیبای اینجا را دوست دارم.

20/8/1388